Aansprakelijkheid werkgever voor RSI

RSI (Repetitive Strain Injury) is een verzamelnaam voor aandoeningen als het carpaaltunnelsyndroom of de tenniselleboog, waarvan aangenomen wordt dat deze veroorzaakt worden door onder meer overmatig uitoefenen van kracht, werken in ongemakkelijke houdingen, voortdurend werken in dezelfde houding (statische belasting) en repeterende bewegingen.

De werkgever is op grond van artikel 7:658 BW aansprakelijk jegens de werknemer voor de schade die de werknemer in de uitoefening van zijn werkzaamheden lijdt, tenzij de werkgever aantoont dat hij aan zijn zorgplicht heeft voldaan of dat de schade in belangrijke mate het gevolg is van opzet of bewuste roekeloosheid van de werknemer.

Er zijn nog maar weinig uitspraken van zaken waarin de werknemer de werkgever aansprakelijk stelt voor de gevolgen van RSI op grond van artikel 7:658 en schadevergoeding vordert.
In een uitspraak van 20 mei 2005 heeft de Hoge Raad zich uitgesproken over het bewijs dat nodig is voor de vaststelling van het oorzakelijk verband tussen de schade en de werkzaamheden. Volgens de Hoge Raad is het in beginsel aan de werknemer om te stellen en zonodig te bewijzen dat er een oorzakelijk verband bestaat tussen de schade waarvan vergoeding wordt gevorderd (de schade als gevolg van RSI) en de uitoefening van de werkzaamheden waarin de schade wordt gesteld te zijn geleden. Eerst moet worden vastgesteld om welke werkzaamheden het in het gegeven geval gaat. Vervolgens kan een onderzoek door een medische deskundige aangewezen zijn voor de beantwoording van de vraag of tussen de door de werknemer verrichte werkzaamheden en door deze ondervonden klachten een oorzakelijk verband bestaat in de zin van conditio sine qua non verband. Dit betekent de deskundige moet menen dat de RSI niet zou zijn ontstaan als de werkzaamheden niet waren verricht.

Als bewezen is dat RSI het gevolg is van de werkzaamheden, komt men toe aan de vraag of de werkgever aan zijn zorgplicht heeft voldaan. In dat geval is werkgever namelijk niet aansprakelijk. Aan de zorgplicht worden wel strenge eisen gesteld. Zo is al eens geoordeeld dat een werkgever, hoewel hij het beste materiaal had aangeboden en de gelegenheid had geboden ander werk te doen, niet aan zijn zorgplicht voldaan omdat hij er niet op had toegezien dat het op zich toereikende materiaal ook op de juiste wijze werd ingesteld en gebruikt, en dat aan het personeel adequate instructies werden gegeven om klachten en gezondheidsrisico's te voorkomen.

Annejet Lamme is niet meer werkzaam bij Wieringa Advocaten. Indien u een vraag heeft naar aanleiding van deze blog dan kunt u zich wenden tot onderstaande contactpersoon van het praktijkgebied arbeidsrecht.

Vragen?