Procedure gewonnen, maar toch geen proceskostenvergoeding door no cure no pay

In een onlangs gepubliceerde uitspraak van de Rechtbank Breda, Sector Bestuursrecht, van oktober 2005, krijgt de partij die als overwinnaar uit de strijd kwam toch geen proceskosten vergoed omdat hij een “no cure no pay” afspraak had met zijn gemachtigde. En van “cure” was nog geen sprake, aldus de rechter.

Aanleiding voor deze uitspraak was een verzoek om informatie op basis van de Wet openbaarheid van bestuur. De verzoeker in kwestie vroeg om afschriften van bepaalde stukken en besluiten, terwijl de gemeente hem uitnodigde om de dossiers op het gemeentehuis te komen inzien. Moest de gemeente nu wel of niet afschriften verstrekken? De rechtbank oordeelde dat het besluit om geen afschriften te vestrekken op een onzorgvuldige wijze tot stand was gekomen en een deugdelijke motivering ontbrak. Het beroep werd daarom gegrond verklaard en de gemeente werd opgedragen om een nieuw besluit te nemen.

Gegrondverklaring van een beroep gaat in geval van door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand vrijwel altijd samen met een proceskostenveroordeling. Maar in dit geval dus niet. De rechtbank is er kennelijk van op de hoogte geraakt dat de eisende partij een “no cure no pay” afspraak had gemaakt met zijn gemachtigde, inhoudende dat hij alleen kosten in rekening zou brengen indien zijn bemoeienissen tot een positieve beslissing zouden leiden. En onder positieve beslissing zou in dit geval worden verstaan: de daadwerkelijke verstrekking van de gevraagde stukken. De rechtbank komt vervolgens tot de conclusie dat dat resultaat met de gegrondverklaring van het beroep (nog) niet wordt bereikt en dat de gemachtigde daarom geen proceskosten bij de eisende partij in rekening zal brengen. Voor een veroordeling in die proceskosten bestond dus geen aanleiding.

Maar al heeft de procedure tot dusverre niet tot afgifte van de stukken geleid, het is niet uitgesloten dat het nieuwe besluit van de gemeente of een volgende procedure bij de rechtbank daar alsnog toe leidt. En dan is er wel sprake van “cure”, maar kunnen de kosten van onderhavige procedure niet alsnog verkregen worden. Een rechter zal in een volgende beroepsprocedure de gemeente namelijk niet veroordelen in de kosten van een eerdere procedure bij de rechtbank. Het is de vraag of een van de betrokkenen (rechtbank, eiser, gemachtigde of gemeente) zich dit heeft gerealiseerd. Misschien hebben de eisende partij en zijn gemachtigde zich hier bij voorbaat bij neergelegd.

Hoewel de geanonimiseerde uitspraak hier geen uitsluitsel over geeft, moet worden aangenomen dat als gemachtigde geen advocaat heeft opgetreden. Advocaten is het namelijk niet toegestaan om dergelijke afspraken te maken. Zie ook een eerdere bijdrage.

Femke van Ooijen is niet meer werkzaam bij Wieringa Advocaten. Indien u een vraag heeft naar aanleiding van deze blog dan kunt u zich wenden tot onderstaande contactpersoon van het praktijkgebied bestuursrecht.

Vragen?