Concurrentiebeding en de uitleg daarvan

Een aantal keren al spraken wij in deze weblog over het concurrentiebeding. De aanleiding van die bijdragen was veelal de aangekondigde wijziging van de wetgeving op dit terrein.
Nu weer eens “gewoon” aandacht voor de vraag hoe een dergelijk beding dient te worden uitgelegd.
Aanleiding is een recente uitspraak van het Gerechtshof Leeuwarden.

In deze uitspraak betrof het een concurrentiebeding waarin was bepaald dat de werknemer geen concurrerende werkzaamheden mocht verrichten binnen een straal van 100 kilometer binnen de omgeving van het bedrijf van de ex-werkgever. Volgens de werkgever moest dit beding in die zin worden uitgelegd dat een voormalig werknemer vanuit het bedrijf waar hij werkzaam was, dat op zich gevestigd was buiten die straal van 100 kilometer, ook geen klanten bedienen binnen dat betreffende gebied.
Deze uitleg zou inhouden dat wanneer de werknemer bijvoorbeeld in dienst zou zijn bij een in Middelburg (buiten het gebied) gevestigde onderneming, waarvan een vaste klant met zijn schip in de haven van Harlingen (binnen dat gebied) problemen zou krijgen met het hydraulische systeem (concurrerende factor), de werknemer deze klant niet van dienst zou mogen zijn.

Deze uitleg van het concurrentiebeding ging het Hof te ver.
Hoofdregel bij het aangaan van een concurrentiebeding is dat voor een werknemer expliciet duidelijk moet zijn, waartoe deze zich verbindt. Dit vloeit ook nog eens voort uit de wettelijke eis van schriftelijke vastlegging van een concurrentiebeding. Voornoemde uitleg van de ex-werkgever was de werknemer niet duidelijk geweest bij het aangaan van het concurrentiebeding.

Het Hof nam bij de beoordeling van het beding als uitgangspunt dat hetgeen partijen zijn overeengekomen niet enkel kan worden beantwoord op grond van een taalkundige uitleg van de bewoordingen van de arbeidsovereenkomst. Naar de mening van het Hof dient tevens te worden gekeken naar de zin die partijen over en weer redelijkerwijs aan elkaars verklaringen en gedragingen mochten toekennen en op hetgeen zij te dien aanzien redelijkerwijs van elkaar mochten verwachten. Dit is een in het Nederlandse recht veel toegepast criterium.

De uitspraak wijst ons weer eens op het belang van duidelijk formuleren van bedingen, en uiteraard vooral van bedingen die zó zwaar op een van de twee partijen kunnen drukken als een concurrentiebeding. Nu een beding als dit vrijwel steeds door de werkgever geformuleerd zal worden, dienen werkgevers zich er bovendien van bewust te zijn dat de uitleg van hun tekst veelal in het voordeel van de werknemer zal geschieden. Iets om rekening mee te houden.

Vragen?