Goed Werkgeverschap, ook als er niet gewerkt wordt.

Hoever gaat de verantwoordelijkheid die werkgevers dragen voor hun werknemers?

De bemanning van een Martinair vliegtuig verbleef, in afwachting van het door hen te bemannen vliegtuig terug, een aantal dagen in Havanna, Cuba. Gewerkt werd er in die periode niet. Tijdens dit verblijf werd een van de stewardessen, die snachts over een wandelpad van een restaurant naar haar hotel liep, aangereden door haar gezagvoerder met een golfkarretje. Als gevolg hiervan heeft zij haar kaakbeen en haar scheenbeen gebroken. De stewardess vorderde daarop schadevergoeding van de werkgever.

Zij stelde dat Martinair als werkgever van de gezagvoerder aansprakelijk was voor door een van haar werknemers toegebrachte schade. Daarnaast stelde zij dat Martinair niet had voldaan aan de zorgplicht die een werkgever heeft voor de veiligheid van de werkomgeving, danwel dat Martinair te kort was geschoten in haar verplichting zich als goed werkgever jegens haar op te stellen.

De rechtbank oordeelde dat van aansprakelijkheid van Martinair voor de onrechtmatige daad van de gezagvoerder geen sprake was nu de schade niets met de werkzaamheden van de gezagvoerder te maken had en Martinair ook geen zeggenschap had over de gedragingen van de gezagvoerder die nacht in Havanna.
Het beroep op de zorgplicht van de werkgever voor de veiligheid van de werkomgeving van de werknemer werd ook afgewezen. Van Martinair kon volgens de rechter moeilijk worden verwacht dat zij de stewardess zou hebben gewaarschuwd om niet ’s nachts over dit wandelpad in Cuba te lopen.

De rechtsvordering gebaseerd op het goed werkgeverschap was echter wél succesvol.
De rechtbank stelde vast dat nu Martinair personeel nu eenmaal regelmatig in het buitenland moet verblijven, de risico’s die dat verblijf met zich meebrengt in het leven worden geroepen door de aard van de werkzaamheden die voor Martinair worden verricht.
De Rechtbank achtte van belang dat Martinair de stewardess noch had gewaarschuwd voor de risico’s die tijdens het verblijf in het buitenland bestaan voor werknemers, noch had geadviseerd om een ongevallenverzekering af te sluiten die dekking verleende voor deze risico’s, en deze kennelijk ook zelf niet voor haar werknemers had afgesloten.
Naar de mening van de Rechtbank is het juist de primaire verantwoordelijkheid van Martinair als werkgever om ervoor zorg te dragen dat zij de gevolgen van het zich verwezenlijken van de onderhavige risico’s voor haar rekening neemt, al dan niet door het afsluiten van een eigen verzekering. Het gaat hier immers om risico’s die verband houden met de voor de stewardess te verrichten werkzaamheden.

Tenslotte verwierp de rechtbank het verweer van Martinair dat de stewardess haar vordering kon verhalen op (de aansprakelijkheidsverzekeraar van) de gezagvoerder. Eisen van goed werkgever-schap en een redelijke risicoverdeling brengen volgens de rechtbank met zich dat in gevallen als de onderhavige niet de werknemer maar de werkgever de vordering op de veroorzaker moet verhalen.

Michel Visser is niet meer werkzaam bij Wieringa Advocaten. Indien u een vraag heeft naar aanleiding van deze blog dan kunt u zich wenden tot onderstaande contactpersoon van het praktijkgebied arbeidsrecht.

Vragen?