Seksuele intimidatie en omkering bewijslast: definitief

Over de nieuwe wetgeving rond seksuele intimidatie op het werk schreven we al eerder in bijdragen van 12 april 2005, 16 september 2005 en 20 januari 2006. In dat laatste bericht meldden we dat de Tweede Kamer met het wetsvoorstel had ingestemd.

Het voorstel is inmiddels ook door de Eerste Kamer aangenomen, zoals een persbericht van het ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid bericht. Het wetsvoorstel treedt in november in werking.

De strekking van het wetsvoorstel is dat bij seksuele intimidatie op het werk de zogenaamde bewijslast (de vraag wie een stelling moet bewijzen) wordt omgedraaid. Is het normaal zo dat als iemand stelt dat iets is gebeurd, hij dat ook moet bewijzen, bij seksuele intimidatie kan dat worden omgedraaid: als de werknemer voldoende aannemelijk kan maken dat sprake is geweest van seksuele intimidatie, moet de werkgever bewijzen dat het ofwel niet is gebeurd, dan wel dat hij er als werkgever alles aan heeft gedaan seksuele intimidatie te voorkomen.

De omkering van de bewijslast geldt dus alleen in de relatie tussen werkgever en werknemer, in de vraag naar de (eventuele) aansprakelijkheid van de werkgever. Die aansprakelijkheid zou dan voortvloeien uit het verzuim van de werkgever om voor een veilige werkomgeving te zorgen. In de relatie tussen slachtoffer en dader verandert er niets: zowel voor strafrechtelijke als civielrechtelijke aansprakelijkheid van de (vermeende) dader zal het slachtoffer moeten bewijzen dat sprake is geweest van seksuele intimidatie.

Het zou mij niet verbazen als de nieuwe wet gaat leiden tot een toename van het aantal claims tegen werkgevers. Het komt nu nog vrij weinig voor dat werknemers werkgevers aansprakelijk stellen voor seksuele intimidatie op het werk, maar het zou natuurlijk best kunnen dat dit komt omdat de bewijspositie van de werknemer nu nog relatief zwak is. Die blijft zwak tegenover de dader, maar wordt dus een stuk sterker tegenover de werkgever. De kans bestaat dan ook dat werknemers die nu nog afzien van een procedure tegen hun werkgever, daar in de toekomst wel voor zullen kiezen. We zullen de uitspraken (ook) op dit terrein met belangstelling gaan volgen, en als we daarin een nieuwe trend ontwaren zullen we dat hier zeker melden.

Het devies blijft ondertussen dat het raadzaam is om als werkgever het (potentiële) probleem van seksuele intimidatie serieus te nemen, en dit probleem mee te nemen in de risico-inventarisatie die veel bedrijven toch al maken.

Arco Siemons is niet meer werkzaam bij Wieringa Advocaten. Indien u een vraag heeft naar aanleiding van deze blog dan kunt u zich wenden tot onderstaande contactpersoon van het praktijkgebied arbeidsrecht.

Vragen?