icon

ontslagstelsel op de schop(?) IV

Het vraagteken mag zo langzamerhand wel uit de titel van deze serie bijdragen verdwijnen. Sinds de laatste blog over dit onderwerp is de aanbiedingsbrief van minister Donner aan de STAR gepubliceerd en daaruit blijkt dat het hem ernst is.
Wat er exact van de plannen overblijft is natuurlijk de vraag, maar dát het ontslagrecht gewijzigd wordt staat eigenlijk wel vast.

Het meest schokkend vond ik bij lezing van de brief dat ontslagvergoedingen volgens dit plan niet alleen gemaximeerd zullen worden, maar dat de correctiefactor in feite verdwijnt: Iedere werknemer waarvan een werkgever afscheid neemt heeft in principe recht op de zelfde vergoeding van één maandsalaris voor ieder gewerkt jaar (met een maximum, dus). Niet langer kan dan een rechter aan een werknemer waarvan de werkgever “schoonheidsfoutjes” heeft gemaakt in de aanloop naar de beeindiging een wat hogere vergoeding meegeven dan de werknemer die (op gelijke gronden ontslagen) keurig is behandeld. En niet langer kan de werknemer die er bewust met de pet naar gegooid heeft dat vertaald zien in een wat lagere vergoeding dan zijn collega die wel keihard heeft gewerkt.

De bedoeling is namelijk dat er maar drie mogelijke vergoedingen over blijven: de “standaard”vergoeding, het dubbele daarvan, of niets. De dubbele vergoeding zal verschuldigd zijn wanneer de werkgever zich “ernstig verwijtbaar” heeft gedragen, er zal géén vergoeding verschuldigd zijn wanneer het ontslag het gevolg is van bedrijfseconomische omstandigheden, of wanneer het de werknemer was die zich “ernstig verwijtbaar” heeft opgesteld. Van (verdere) nuancering zou dus in de toekomst geen sprake meer kunnen zijn: excessen daargelaten staat vast wat de disfunctionerende, danwel wegens een conflict of verstoorde samenwerking ontslagen werknemer meekrijgt.

De rechter wordt daarmee vergaand buiten spel gezet. Bewust, want, zo laat de minister weten, rechterlijke procedures hebben niet altijd voorspelbare uitkomsten tot gevolg. Nee, dat haalt je de koekoek! Rechters hebben nu tot taak in gevallen waarin daartoe aanleiding bestaat “naar billijkheid” een vergoeding toe te kennen. Op die manier wordt, al naar gelang, goed gedrag beloond en slecht bestraft. Straks zou daarvan nauwelijks sprake meer kunnen zijn. Wat dit zou betekenen voor de onderlinge verhoudingen binnen organisaties moet met angst en beven tegemoet worden gezien…

Wordt ongetwijfeld vervolgd.

Heeft u vragen?

Dit veld is bedoeld voor validatiedoeleinden en moet niet worden gewijzigd.
ontslagstelsel op de schop(?) IV

Schrijf u in voor onze nieuwsbrief

Schrijf u in voor onze nieuwsbrief