DNR 2005: de reikwijdte van de waarschuwingsplicht van de architect

De Nieuwe Regeling 2005 (DNR 2005) regelt de rechtsverhouding tussen een opdrachtgever en adviseurs, zoals architect en ingenieur. De regeling is alleen van toepassing indien dit expliciet is overeengekomen.

In artikel 11 DNR 2005 zijn de algemene verplichtingen van de adviseur beschreven. In een eerdere weblog hebben wij al eens aandacht besteed aan een specifieke verplichting van de adviseur. Dit keer behandelen wij de waarschuwingsplicht van de adviseur. Naast de verplichtingen van de adviseur, gelden er ook verplichtingen voor de opdrachtgever (artikel 12 DNR 2005). Dat deze verplichtingen communicerende vaten zijn, blijkt wel uit het volgende.

Volgens artikel 12 lid 10 DNR 2005 is de opdrachtgever verantwoordelijk voor zowel de juistheid als de tijdige verstrekking van inlichtingen, gegevens en beslissingen, die nodig zijn voor het naar behoren vervullen van de opdracht van de adviseur. Dit houdt echter niet in dat de adviseur hierop blindelings kan varen, want de adviseur heeft nog steeds zijn waarschuwingsplicht. De adviseur is namelijk altijd verplicht om te waarschuwen als die inlichtingen, gegevens of beslissingen van de opdrachtgever klaarblijkelijk zodanige fouten bevatten of gebreken vertonen, dat de adviseur in strijd handelt met de eisen van redelijkheid en billijkheid als hij zonder waarschuwing hierop zou voortwerken.

Wat deze waarschuwingsplicht precies met zich mee zal brengen hangt af van de omstandigheden van het geval , waarbij in ieder geval de deskundigheid van ieder der partijen een belangrijke rol zal spelen. Als de adviseur zijn waarschuwing geeft, zal hij dat bij voorkeur schriftelijk moeten doen om discussie achteraf te voorkomen.

Indien de opdrachtgever de waarschuwing in de wind slaat, blijven de gevolgen daarvan voor de opdrachtgever. In sommige gevallen, bijvoorbeeld indien de waarschuwing veiligheid of dwingende wetgeving betreft, zal de adviseur zelfs moeten weigeren uitvoering te geven aan de opdracht, waarop de waarschuwing betrekking heeft.

Als de adviseur zijn waarschuwingsplicht schendt, brengt dat vervelende gevolgen met zich mee. Zo kan dit aansprakelijkheid van de adviseur opleveren, waardoor hij schadeplichtig tegenover de opdrachtgever zal zijn. Ook kan de opdrachtgever de opdracht opzeggen als de schending van de waarschuwingsplicht aan de adviseur is toe te rekenen.

Vervolgens wijs ik erop dat de waarschuwingsplicht van de adviseur ook in beeld komt als de opdrachtgever hulppersonen inschakelt bij de opdracht. In beginsel is de adviseur niet aansprakelijk voor door de opdrachtgever voorgeschreven hulppersonen, maar dat betekent niet dat hij geen waarschuwingsplicht in deze heeft. Als de opdrachtgever een persoon voorschrijft, van wie de adviseur weet, dat deze persoon niet voldoende bekwaam is, dan is de adviseur verplicht om de opdrachtgever hierover te waarschuwen. Als de adviseur dat niet doet, kan hij aansprakelijk hiervoor worden gehouden en schadeplichtig zijn.

Uit het bovenstaande volgt dat de waarschuwingsplicht van de adviseur vergaand is en dat de adviseur zich hiervan altijd bewust moet zijn.

Stephanie Mekking is niet meer werkzaam bij Wieringa Advocaten. Indien u een vraag heeft naar aanleiding van deze blog dan kunt u zich wenden tot onderstaande contactpersoon van het praktijkgebied vastgoed.

Vragen?