Goedkope kracht kan dure grap worden

De economische crisis heeft voor bedrijven gelukkig ook enige positieve neveneffecten, dankzij de met name onder jongeren nog altijd hoge werkloosheid. Het aanbod aan werkzoekenden is enorm: op vacatures reageren niet zelden honderden sollicitanten. Veel starters zijn bereid om tegen lagere lonen te werken dan enkele jaren geleden gebruikelijk waren en hebben er daarbij ook nog eens geen moeite mee om in eerste instantie slechts voor een korte tijd in dienst te treden. In sommige sectoren gaan ondernemingen nog een stapje verder door afgestudeerde starters een soort stage aan te bieden, soms enigszins eufemistisch werkervaringsplek genoemd.

Voor een bedrijf is dit uiteraard een zeer aantrekkelijke optie. Tegen een verwaarloosbaar salaris (doorgaans niet meer dan een paar honderd euro per maand) krijgt het de beschikking over een volwaardige medewerker, die vaak ook nog eens zeer gemotiveerd is. Aan het einde van de stageperiode gloort immers de hoop op een volwaardige baan, maar daarvoor zal hij zich wel eerst van zijn beste kant moeten laten zien. Bovendien is de medewerker na een soms lange periode van werkloosheid blij om eindelijk weer eens iets omhanden te hebben.

Desondanks is het aanbieden van zo'n werkervaringsplek voor de werkgever niet zonder gevaren. Vaak zal de “stagiair” meedraaien met de gewone werknemers en zal hij door zijn werkgever ook zo behandeld worden. Er zal dan al snel sprake zijn van een gezagsverhouding. Tezamen met de verplichting voor de stagiair om de arbeid te verrichten en de betaling door de werkgever van een (zij het laag) salaris is het niet onaannemelijk dat de rechter hierin een arbeidsovereenkomst zal zien. De werknemer heeft dan recht op aanvulling van zijn salaris tot het minimumloon, waarbij de werkgever gewoonlijk ook nog eens de wettelijke verhoging van 50% zal moeten betalen. Ook kan de arbeidsinspectie (Inspectie SZW) een boete opleggen, die kan oplopen tot € 10.000,- per werknemer.

Dit soort problemen speelt niet bij een echte stage, waarbij een student of scholier als onderdeel van zijn opleiding enige tijd meeloopt in de praktijk. In zo'n situatie is de stage namelijk niet per se in het belang van de werkgever. Voorop staat immers het belang van de stagiair, die profiteert door werkervaring op te doen die van pas komt bij zijn opleiding. Bij afgestudeerden ligt dat anders: de werkgever is sterk gebaat bij zo'n goedkope kracht en de stagiair hoeft de stage (vanzelfsprekend) niet meer in het kader van zijn opleiding te doen.

Wees bij het aanbieden van een “werkervaringsplek” aan afgestudeerden dus bedacht op de risico's van zo'n verkapte stage! Het is niet ondenkbaar dat een stagiair die uiteindelijk (na een jaar lang hard werken) niet wordt aangenomen enige wrok koestert tegenover zijn voormalige stagebedrijf en aanvulling tot het minimumloon vordert. Uiteraard zijn wij van harte bereid nader over dit onderwerp te adviseren.

Vragen?