Ontslag wegens belemmeren van re-integratie, kan dat?

Het is vaste rechtspraak dat zieke werknemers die zich niet aan de voorschriften van hun werkgever houden, daarom niet op staande voet ontslagen kunnen worden (zij verliezen wel hun recht op loon). Bijna negen jaar geleden heeft de Hoge Raad dit uitgemaakt. Destijds hebben we over die uitspraak geblogd en ik gaf toen aan dat werkgevers veel moeite lijken te hebben met het niet betalen van loon aan hun zieke werknemer.
Dat is sindsdien eigenlijk niet veranderd. De aanname dat het schenden van regels bij ziekte(verzuim) vaak ongestraft blijft, lijkt hier en daar zieke werknemers wat overmoedig te maken.

De kantonrechter in Groningen legde de regels kort geleden nog eens helder uit:
Een magazijnmedewerker die al lange tijd zijn werk niet meer kon verrichten wegens klachten aan spieren en gewrichten liep regelmatig hard, hij liep zelfs marathons. Ook verrichtte hij allerlei lichamelijk zware klussen aan zijn eigen woning. Hij werd gezien, staande op een steiger, bij het vervangen van zijn dakgoten. Zijn werkgever had zelfs beeldmateriaal van deze activiteiten.

Vanzelfsprekend is de eerste gedachte die je bekruipt dat de man de kluit belazert en helemaal niet ziek, laat staan arbeidsongeschikt is. Het lastige aan dit soort zaken is dat dat niet per se het geval is. Soms mankeren mensen iets waardoor ze weliswaar hun werk niet meer kunnen verrichten, maar nog wel andere activiteiten kunnen verrichten.

De werkgever van deze man vond het echter wel érg bar, stellen dat je niet in een magazijn kunt werken vanwege pijn aan je gewrichten, en intussen wel klussen aan je huis, stellen dat je knieën te veel pijn doen om naar je werk te komen en intussen wel een marathon lopen.
Zij ontsloeg hem op staande voet. Dat deed zij, heel verstandig, niet zozeer vanwege de twijfels aan zijn ziek-zijn, maar op grond van het feit dat de man niet met de bedrijfsarts had overlegd over de impact die zijn lichamelijk zware hobby's op zijn herstel en re-integratie hadden.

De magazijnmedewerker deed een beroep op het arrest van 2004, en stelde dat hij niet ontslagen mocht worden, omdat zijn werkgever hem “hooguit” geen loon verschuldigd was. Maar de kantonrechter oordeelde dat weliswaar het overtreden van controlevoorschriften niet met ontslag bestraft kon worden, maar het tegenwerken van je herstel en re-integratie onder omstandigheden wel.En lichamelijk zware activiteiten verrichten terwijl je moet werken aan je herstel van gewrichtsklachten, en (vooral) geen melding maken van die activiteiten aan de bedrijfsarts, dat werd door de kantonrechter zonder meer als het tegenwerken van de re-integratie gezien. Het ontslag hield stand.

Let wel, de kantonrechter oordeelt niet dat het marathonlopen bewees dat de man niet ziek was. Hij oordeelt dat hij niet had mogen hardlopen zonder overleg met de bedrijfsarts. Een subtiel, maar belangrijk verschil.

Vragen?