Het onterecht inroepen van een retentierecht is onrechtmatig!

Het retentierecht is de bevoegdheid van een schuldeiser om de nakoming van zijn verplichting tot teruggave van andermans zaak op te schorten totdat zijn vordering wordt voldaan (artikel 3:290 e.v. BW). Het retentierecht is een belangrijk instrument voor schuldeisers om vorderingen voldaan te krijgen. Over het retentierecht hebben wij eerder geblogd.

Op 6 oktober 2015 heeft het Gerechtshof Amsterdam arrest gewezen in een zaak die ging over een (naar achteraf kwam vast te staan) onterecht beroep op een retentierecht. De feiten in deze zaak komen er kort gezegd op neer dat een pretense schuldeiser, naar later kwam vast te staan, onterecht een beroep had gedaan op een retentierecht en zaken van haar schuldenaar onder zich had gehouden. De schuldeiser kwam geen recht op retentierecht toe omdat, zo oordeelde de rechter, de schuldenaar de vordering van de schuldeiser reeds volledig had voldaan en niets meer aan de pretense schuldeiser verschuldigd was.

De (oorspronkelijke) schuldenaar stelt schade te hebben geleden als gevolg van het onrechtmatige beroep op het retentierecht door de pretense schuldeiser. Het Hof komt tot het oordeel dat de pretense schuldeiser jegens de schuldenaar een onrechtmatige daad heeft gepleegd door het retentierecht uit te oefenen terwijl zij geen vordering had, en veroordeelt de pretense schuldeiser tot vergoeding van de schade welke de "schuldenaar" dientengevolge heeft geleden.

Kortom: hoewel het retentierecht een belangrijk wapen is ter incasso van vorderingen, brengt een beroep daarop t wel risico's met zich. Mocht achteraf blijken dat de vordering toch niet bestond, dan kan een naar later blijkt onterecht beroep op retentierecht een schadvergoedingsverplichting tot gevolg hebben.

Heeft u vragen over het bovenstaande? Aarzel niet om contact met ons op te nemen. Wij zijn u graag van dienst.

Lees ook: de bouwsector en retentierecht

Vragen?