Whatsappen tijdens werktijd is werknemer duur komen te staan

In een zaak die leidde tot een onlangs gepubliceerde uitspraak van de rechtbank in Tilburg vorderde een werknemer bij het einde van zijn dienstverband uitbetaling van zijn nog openstaande verlofuren. De werkgever weigerde dit te betalen, omdat inmiddels was geconstateerd dat de werknemer in ca 6,5 maanden ten minste 1255 (liefdes)WhatsAppberichten onder werktijd zou hebben gewisseld met verschillende dames.

Op grond van de wet is een werkgever geen loon aan een werknemer verschuldigd als de werknemer de arbeid niet heeft verricht. Dit is slechts anders indien de oorzaak van het niet werken in redelijkheid voor rekening van de werkgever behoort te komen.

Volgens de kantonrechter kwam het niet werken door het veelvuldig gebruik van WhatsApp voor privédoeleinden voor rekening van de werknemer. Daarnaast oordeelde de rechter dat de werknemer in strijd had gehandeld met de bedrijfsregeling, waarin stond dat “Incidenteel en beperkt gebruik voor persoonlijke doeleinden van de elektronische communicatiemiddelen is toegestaan”. Bij ten minste 1255 berichten kon volgens de kantonrechter niet meer worden gesproken van ‘incidenteel en beperkt gebruik voor persoonlijke doeleinden’.

Gezien het voorgaande had de werknemer naar het oordeel van de rechter ten onrechte loon ontvangen over de tijd die hij besteed had aan de berichten. De rechter ging ervan uit dat de werknemer gemiddeld 2,5 à 3 minuten aan één WhatsAppbericht had besteed. De werknemer wisselde – uitgaande van een fulltime dienstverband – gemiddeld (bijna) 9 berichten op een werkdag. De rechter oordeelde dat de werkgever dus over ongeveer 25 minuten per dag minder loon had hoeven te betalen, waardoor hij uiteindelijk € 1.500,- in mindering mocht brengen op het bedrag dat de werknemer nog kreeg ter compensatie van niet genoten verlof.

Dit is een opvallende uitspraak, waarbij het maar de vraag is of de werkgever er nou echt beter van is geworden. De werkgever is namelijk veroordeeld tot het betalen van de proceskosten van de werknemer. Daarnaast dient hij de wettelijke verhoging van het loon (over de openstaande verlofuren waar het allemaal om was begonnen), de buitengerechtelijke incassokosten en de wettelijke rente te betalen. Dit alles komt neer op een bedrag van ongeveer € 1.700,-. De werkgever heeft daarentegen slechts € 1.500,- op de vordering in mindering mogen brengen.

Wel zal hij met deze uitspraak waarschijnlijk hebben bewerkstelligd dat (zijn) andere werknemers zich wel twee keer zullen bedenken voordat ze zullen whatsappen tijdens werktijd.

Jolien Kraaijvanger is niet meer werkzaam bij Wieringa Advocaten. Indien u een vraag heeft naar aanleiding van deze blog dan kunt u zich wenden tot onderstaande contactpersoon van het praktijkgebied arbeidsrecht.

Vragen?