Rechtbank oordeelt: risico van zwangerschap doet zich alleen bij vrouwen voor

Op 3 mei 2006 deed de Rechtbank Utrecht uitspraak in een zaak die een vrouw had aangespannen tegen verzekeraar Movir. De vrouw had bij Movir een verzekering afgesloten tegen arbeidsongeschiktheid. Zij had een zogenaamde langlopende (L-) verzekering. Voor dergelijke verzekeringen voorzien de algemene voorwaarden van Movir in een extra dekking: een zwangerschapsuitkering. Deze is als volgt geformuleerd:

“De vrouwelijke verzekerde heeft in verband met haar bevalling recht op een aanvulling op de zwangerschapsuitkering die zij uit hoofde van de sociale verzekeringswetgeving ontvangt, mits zij ten tijde van de vermoedelijke bevallingsdatum ten minste twee jaar aaneengesloten voor de L-verzekering bij Movir is verzekerd.”

De vrouw was uitgerekend te bevallen op 24 juni 2004. Movir weigerde een zwangerschapsuitkering te betalen omdat de vrouw op die datum nog niet twee jaar aaneengesloten bij Movir verzekerd was. De vrouw heeft de Rechtbank Utrecht gevraagd om Movir te veroordelen om haar de uitkering alsnog te verstrekken. Zij vond de voorwaarde dat zij voorafgaand aan de bevalling twee jaar aaneengesloten bij Movir verzekerd moest zijn, in strijd met de Algemene wet gelijke behandeling.

De rechtbank stelt de vrouw in het ongelijk. Zij overweegt allereerst dat de arbeidsongeschiktheidsverzekering en de extra zwangerschapsdekking afzonderlijk moeten worden bezien. Iedere verzekerde is onder dezelfde voorwaarden verzekerd voor de gevolgen van arbeidsongeschiktheid. Voorzover zwangerschap op enig moment als arbeidsongeschiktheid kan worden gekwalificeerd, bestaat het recht op een uitkering ook daarvoor. In zoverre wordt er dus geen onderscheid tussen verzekerden gemaakt.

Onder bepaalde voorwaarden geldt er een extra dekking die recht geeft op een zwangerschapsuitkering. De rechtbank overweegt dat het risico van zwangerschap zich alleen bij vrouwen voordoet. Dat betekent dat toepassing van de voorwaarden voor de extra dekking uitsluitend vrouwen kan treffen. Voor zover er daarbij dus onderscheid zou worden gemaakt, kan dit onderscheid alleen tussen vrouwen onderling gelden: vrouwen die wèl en vrouwen die nog niet twee jaar voorafgaand aan de uitgerekende datum verzekerd waren.

De rechtbank komt tot de conclusie dat Movir geen verboden onderscheid op grond van geslacht heeft gemaakt. Overigens had Movir aangegeven dat zij de voorwaarde van een minimale verzekering van twee jaar had gesteld om misbruik van de zwangerschapsuitkering te voorkomen.

Het vonnis van de Rechtbank Utrecht kan hier worden geraadpleegd.

Peter Bos is niet meer werkzaam bij Wieringa Advocaten. Indien u een vraag heeft naar aanleiding van deze blog dan kunt u zich wenden tot onderstaande contactpersoon van het praktijkgebied vennootschapsrecht.

Vragen?