Lex Bruinhof, 18 juli 2009

De Albert tapes

In een land waar 1,3 miljoen mensen genieten van de tirade van de moeder van een volkszanger tegen diens ex-vriendin, mag het niet verbazen dat ook de “Albert tapes” de gemoederen aardig in beweging hebben gebracht. Omroep BNN onderscheidde RTL Boulevard’s Albert Verlinde met de trofee “Het Gouden Oor”, maar vertelde er niet bij dat daar een microfoontje in zat. Middels dat microfoontje volgden de makers van het programma VOC enige tijd het privé-leven van de starwatcher. Nou ja…: in feit het kantoor– leven, want Albert had de trofee op zijn kantoor gezet -achteraf tot zijn grote opluchting. Geconfronteerd met de opnamen, gaf hij dan ook in eerste instantie toestemming om de opnamen in het BNN programma VOC uit te zenden.

Die toestemming trok hij echter al snel weer in. Na over de zaak te hebben nagedacht realiseerde Verlinde zich dat hij “slachtoffer was geworden van een misdrijf”. Hij spande een kort geding aan tegen BNN en deed aangifte tegen drie presentatoren. Juridisch is daar geen speld tussen te krijgen: afluisteren is een strafbaar feit (en wordt binnen deze ruime categorie inderdaad aangemerkt als een misdrijf):

“Artikel 139a Wetboek van Strafrecht:
1.Met gevangenisstraf van ten hoogste zes maanden of geldboete van de vierde categorie wordt gestraft hij die met een technisch hulpmiddel een gesprek dat in een woning, besloten lokaal of erf wordt gevoerd opzettelijk:
 1. anders dan in opdracht van een deelnemer aan dat gesprek afluistert;
 2. zonder deelnemer aan dat gesprek te zijn en anders dan in opdracht van zulk een deelnemer opneemt. […]”

De uitspraak in het kort geding is (nog) niet gepubliceerd, maar ongetwijfeld zal bovenstaand artikel daar een belangrijke rol in hebben gespeeld. Een strafbaar feit levert vrijwel per definitie een onrechtmatige daad op, zeker als het slachtoffer zelf de procedure voert. Dat zal de rechtsgrond zijn waarop een verbod tot uitzending is uitgesproken, versterkt met een dwangsom van 25.000 euro.

BNN zegt nu dat ze tevoren ook al wel wisten dat uitzenden zonder toestemming natuurlijk niet mocht, maar dat ze de presentator alleen maar een lesje hebben willen leren.
Tja… Dat lesje heeft de belastingbetaler wel weer geld gekost. Niet alleen in de kosten van de ingeschakelde rechterlijke macht (van wie het oordeel op voorhand al wel vast stond), maar ook in de kosten van rechtsbijstand en de proceskostenveroordeling van publieke omroep BNN. Is het dat allemaal waard?

Ja. In een land waarin zelfs de premier zich uitlaat over het verbreken van de relatie tussen een volkszanger en een soapster kennelijk wel.

Vragen?