De duit(en) van Buma

Een week of twee geleden berichtte ik over de opvallende aandacht die in de verkiezingsprogramma's besteed wordt aan het auteursrecht. En dan vooral aan het auteursrecht in de internetomgeving. Naast de Piratenpartij besteden in ieder geval Groen Links, D’66 en het CDA prominent aandacht aan het probleem van het “illegale downloaden” op internet. Uit het “veld” zijn daar al een aantal reacties op gekomen en thans heeft ook Buma haar duit in het zakje gedaan.

“Illegaal downloaden” plaats ik niet voor niets tussen aanhalingstekens. Naar de huidige stand van wetgeving en jurisprudentie is dat namelijk een contradictio in terminis. Downloaden is niet illegaal, zo lang het maar voor eigen gebruik gebeurt (en dat is vrijwel altijd het geval). Het is het uploaden dat het probleem vormt: het aanbieden van beschermd materiaal via internet. Dat mag niet, want het is het openbaarmaken van andermans werk. Helaas is het in de praktijk, waarbij gebruik wordt gemaakt van torrents, praktisch onmogelijk om te dowloaden zonder tegelijk ook te uploaden en daarmee overtreedt de downloader alsnog de wet.
(Eigenlijk is het dus helemaal niet nodig om het “downloaden uit apert illegale bron” een verboden handeling te maken: de meeste downloaders handelen nu toch al onrechtmatig. In die zin is dat hele geheime ACTA verhaal (inclusief de “three strikes and you’re out“- regel waarna men van internet zou worden afgesloten) eigenlijk allemaal een beetje voor de tribune. Het probleem is gewoon dat het downloaden op zo grote schaal gebeurt dat je al die individuen in de praktijk heel lastig kunt aanpakken.)

En dus kiezen bepaalde groeperingen voor het omgekeerde: juist niet onrechtmatig maken maar toestaan, dat down- (en up-)loaden. En de rechthebbenden compenseren door het internetabonnement duurder te maken. D’66 is bijvoorbeeld een voorstander van deze oplossing, zo bleek al in mijn vorige blog. Welnu, D’66 lijkt nu een medestander gevonden te hebben in Buma. Webwereld bschreef eerder deze week een plan van deze auteursrechtenorganisatie.
Buma is wat concreter dan D’66: zij bepleit een heffing van 5 à 10 euro per maand bovenop het internetabonnement. én, groot voordeel ten opzichte van D’66,: de heffing vindt plaats in het kader van een vrijwillig aangegane licentieovereenkomst. Alleen degenen die daadwerkelijk downloaden betalen dus! (Fijn voor oma, over wie ik in mijn vorige blog schreef).

Overigens wil Buma de licentie wel beperken tot niet-commerciële up- en downloaders. Waar het verschil ligt is natuurlijk lastig en dat onderkent Buma zelf ook. Problematischer in het plan is dat de providers het up- en downloaden zullen moeten gaan registreren. Die gegevens worden dan geanonimiseerd doorgegeven aan Buma, zo lijkt het plan te zijn. Maar dat gebeurt dan dus alleen voor abonnees die de licentie zijn aangegaan. “Wild-downloaders” worden niet gemonitord, althans niet door de provider. Het monitoren dat wel plaatsvindt zal, naar de huidige stand van de techniek, alleen kunnen middels zogenaamde “Deep Packet Inspection” (DPI), zo meldt het Webwereld artikel. Dat betekent dat een programmaatje bij de provider de pakketjes informatie die over het internet flitsen gaat ontleden en inspecteren. Dat maakt het dataverkeer trager. En hoe onderscheid je tussen licentiehouders (die geïnspecteerd mogen worden) en anderen?

Er zitten dus nog de nodige technische en ideologische haken en ogen aan het plan van Buma. Toch is het, zowel door providers als door de Kamercommissie Auteursrecht, positief ontvangen. “Eindelijk eens een wat positiever geluid van Buma dan simpelweg njet”, zo lijkt de consensus te zijn. Wij blijven de ontwikkelingen volgen.

Vragen?