Terugbetalen van ten onrechte betaald loon

Werknemer is ziek, al een hele tijd, en ontvangt haar uitkering via haar werkgever. In 2003 wordt de uitkering herzien, en wordt de mate van arbeidsongeschiktheid bijgesteld van 80-100% naar 25-35%. Met andere woorden, ze kan (deels) weer aan het werk. De werkgever vraagt haar eind 2003 om contact op te nemen met de arbeidsdeskundige om afspraken te maken over werkhervatting. Dat doet ze niet, omdat ze vindt dat ze daartoe niet in staat is, en ze vecht de aanpassing van haar uitkering aan.

De werkgever kondigt begin 2004 aan te stoppen met betaling van het salaris; totdat de rechter over de uitkering heeft beslist, wordt de afwezigheid op het werk als ongeoorloofd beschouwd. Geen arbeid, geen loon. Hetzelfde schrijft de werkgever aan de advocaat van de werknemer: een weigering om overleg te hebben over passende werkzaamheden wordt aangemerkt als ongeoorloofde afwezigheid, en in dat geval wordt het salaris niet doorbetaald.

Eind 2006 wordt ontdekt dat het salaris toch is doorbetaald. De werkgever laat de werknemer weten dat dit een fout is, dat de betaling nu alsnog zal stoppen, en dat het recht wordt voorbehouden om het teveel betaalde salaris terug te vorderen.
De werknemer verliest kort daarna de procedure tegen de aanpassing van haar uitkering, waarmee de mate van arbeidsongeschiktheid van 25-35% komt vast te staan.

De werkgever vordert vervolgens ruim 78.000,- euro als teveel betaald salaris. De kantonrechter wijst die vordering af: door het achterwege laten van de aangekondigde salarisstop en het maand na maand doorbetalen van het salaris, mocht de werknemer ervan uitgaan dat werkgever zich had neergelegd bij het standpunt dat werknemer nog steeds volledig arbeidsongeschikt was. Voor werknemer was daarnaast niet kenbaar dat de doorbetaling was gebaseerd op een fout van de salarisadministratie, en terugvordering zou gezien alle omstandigheden naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid onaan-vaardbaar zijn.

Hof Amsterdam (LJN BQ3946) oordeelt anders: gezien de twee duidelijke brieven had werknemer navraag moeten doen naar de betaling van haar salaris. Ze kon er in elk geval niet zomaar op vertrouwen dat de werkgever van mening was veranderd en bereid was haar salaris onvoorwaardelijk door te betalen zonder dat daar een tegenprestatie tegen-over stond. En al helemaal niet dat het salaris niet zou worden teruggevorderd wanneer de procedure over de mate van arbeidsongeschiktheid voor de werknemer negatief zou uitvallen. Het Hof concludeert dat er geen sprake is van zgn. rechtsverwerking danwel uitzonderlijke omstandigheden; de werknemer moet het teveel betaalde loon vermeer-derd met de wettelijke rente terugbetalen.

Tijdens deze procedure over de terugbetaling van het salaris, heeft werknemer zich opnieuw (volledig) ziek gemeld. Het verhaal vertelt niet hoe het daarmee staat (is ze inderdaad volledig arbeidsongeschikt?), en of dat deze procedure wellicht een opstap is geweest voor beëindiging van de arbeidsovereenkomst (waarbij het openstaande bedrag wordt verrekend met een eventuele vergoeding).

Femke van Ooijen is niet meer werkzaam bij Wieringa Advocaten. Indien u een vraag heeft naar aanleiding van deze blog dan kunt u zich wenden tot onderstaande contactpersoon van het praktijkgebied arbeidsrecht.

Vragen?