Copy-paste op internet

Mijn compagnon Arco Siemons, o.a. bekend van zijn leuke stukjes over arbeidsrecht op deze blog, googlede zichzelf gisteren in een verloren moment. Tot zijn verbazing vond hij niet alleen zijn naam, maar ook één van die leuke blogjes terug op de website van één van onze vakbroeders, mr. M.L.A. Verleun te Mijdrecht. De betreffende website bevat een rubriek “Actueel Nieuws“, met allemaal juridische artikelen. Daaronder ook: Finale Kwijting, vloek of zegen? van Arco Siemons. Met naamsvermelding en vermelding van onze kantoornaam, dat wel. Maar zonder link naar onze website, of naar de oorspronkelijke blogpagina.

“Mag dit nou zomaar?” vroeg Arco mij tamelijk retorisch. Nee, dat mag niet. Er bestaat vaak het misverstand dat een artikel dat “toch al” op internet is gepubliceerd vrijelijk gekopieerd en op een andere site openbaar gemaakt mag worden. “Het stáát toch al op internet?” hoort men in dat verband vaak. Zeker, het staat op internet. Maar dan wel in de eigen omgeving van de auteur, of met diens toestemming. Het enkele feit dat ik hierboven over kopiëren en openbaar maken sprak zou al duidelijk moeten maken dat ook voor een verder “gebruik” op internet toestemming van de rechthebbende nodig is.

Dat is ook logisch. Het moge zo zijn dat “copying the highest form of flattery” is, je wilt toch wel graag dat jouw werk ook daadwerkelijk onder jouw controle blijft. In dit voorbeeld zien wij een werk van één van de compagnons van Wieringa Advocaten geplaatst in de (kantoor-)omgeving van confrère Verleun. Onderaan het artikel staan zelfs twee foto's van genoemde confrère, geflankeerd door imposante, zij het enigszins verouderde, juridische bronnen.
Kijken we verder in de lijst met artikelen dan treffen we in dezelfde setting ook nog twee blogjes van collega Fleur Costa Baiôa (een bijdrage over concurrentiebeding in faillissement en een leuke over Liefde op de Werkvloer), van Sascha Guillaume een interessante bijdrage over een risicovolle groepsstructuur en van Sabine Hirdes een artikel over limitering van buitengerechtelijke incassokosten.

*Zucht*. Ik weet niet hoe het met u is, maar persoonlijk zie ik alle genoemde artikelen toch echt liever vergezeld van de foto's van mijn bevallige kantoorgenoten, in hun eigen Wieringa context. Mr. Verleun is natuurlijk welkom om de artikelen in zijn overzichtje te houden, maar laat de links in kwestie dan gewoon naar de oorspronkelijke blogs lopen! Dan is er auteursrechtelijk niets aan de hand. Het lijkt echter vechten tegen de bierkaai in dit soort situaties, want genoemde confrère heeft een deel van de artikelen (waaronder dat van Arco) van rechtennieuws.nl, dat ze óók al zonder onze toestemming had overgenomen…

Toevallig verscheen in het laatste nummer van AMI, het tijdschrift voor auteurs- media- en informatierecht, echter een interessant artikel van Kyra Sandvliet en Arnoud Engelfriet over de opgelegde vergoedingen bij online auteursrechtinbreuk (hier te lezen op Arnoud's site ius mentis).
De auteurs: “Het gemak waarmee werk te copypasten is, de misvatting dat op internet alles gratis is en het feit dat een effectieve handhaving ver weg lijkt, heeft geleid tot de brede opvatting dat overnemen van tekst en beeld op internet ‘moet kunnen'.” Ja, dat kun je dus wel zeggen.

Het artikel maakt echter duidelijk dat er wel degelijk schadevergoedingen worden toegewezen, in een aantal gevallen zelfs met een niet te ontkennen “punitief” (dat wil zeggen: straffend) element erin.

Men knipt en plakt dus steeds op eigen risico!

Vragen?