Werkgeversaansprakelijkheid: een update

Werkgeversaansprakelijkheid (aansprakelijkheid van de werkgever voor schade die de werknemer lijdt in zijn werk) is een onderwerp dat de (juridische) gemoederen bezig blijft houden. Met name de vraag of de schade is ontstaan door de werkzaamheden, alsmede de vraag of de werkgever wel alles heeft gedaan om het ongeval te voorkomen leiden tot veel juridische geschillen. Ook recent zijn er weer een aantal interessante uitspraken gewezen op dit gebied die wij u niet willen onthouden.

Zo boekte het FNV eindelijk succes in de kappersbranche: voor het eerst is een werkgever in de kappersbranche aansprakelijk gesteld voor kapperseczeem. In deze zaak oordeelde de kantonrechter in Leeuwarden dat de huidaandoening het gevolg is van blootstelling aan stoffen in de kapsalon en dat de werkgever maatregelen had moeten treffen om de kans op allergie zo klein mogelijk te houden. Deze uitspraak, die overigens enigszins doet denken aan het orkest dat verantwoordelijk was voor gehoorschade van de cellist, is opvallend omdat in de tijd dat het eczeem ontstond bij de werkneemster, er nog relatief weinig bekend was over maatregelen om de huidziekte te voorkomen dan wel de kans daarop zo klein mogelijk te maken.

Zo was het, ook volgens de deskundige, in de betreffende periode gangbaar in de branche om de haren eerst te kleuren en dan te knippen. Het knippen gebeurde dan zonder handschoenen waardoor de werkneemster werd blootgesteld aan de bepaalde kleurstoffen die het eczeem veroorzaken. De mogelijkheid bestond ook, hoewel niet gebruikelijk in de branche, om eerst te knippen en vervolgens de haren te kleuren. En juist om deze reden heeft de werkgever zijn zorgplicht geschonden.
Ook was niet duidelijk welke handschoenen het best bij het kleuren van het haar gedragen konden worden. Desondanks is de werkgever, aldus de kantonrechter, aansprakelijk: er was immers een gebrek aan goede handschoenen.

Het risico van het gebruik van bepaalde schadelijke stoffen komt derhalve voor rekening van de werkgever – ook wanneer hij handelt conform hetgeen gebruikelijk is in de beroepsgroep- wanneer hij niet alle maatregelen neemt die mogelijk zijn om de kans op een ziekte zo klein mogelijk te houden.

Dat geldt echter alleen wanneer de werknemer heeft bewezen dat de bepaalde stoffen ook daadwerkelijk de gestelde gezondheidsschade van de werknemer hebben veroorzaakt, zoals bleek uit een uitspraak van de Hoge Raad van 16 mei 2008. De (zware) bewijslast dat de werknemer tijdens zijn werk met schadelijke stoffen in aanraking is gekomen alsmede dat de gezondheidsklachten daardoor zijn veroorzaakt ligt derhalve bij de werknemer, die daar in deze zaak uiteindelijk niet in geslaagd was.

De bewijslast ligt echter weer niet bij de werknemer wanneer de precieze toedracht van een bedrijfsongeval onbekend is, zo oordeelde het Hof Leeuwarden in zijn uitspraak van 22 mei 2008. In deze zaak ging het om een uitzendbureau dat een werknemer uitleende als productiemedewerker aan een bedrijf om verf te spuiten. Bij het verrichten van de werkzaamheden raakte de werknemer gewond aan zijn hand waardoor verf met kracht in de weke delen van de hand van de werknemer schoot en de werknemer voor korte duur arbeidsongeschikt raakte. De toedracht van het voorval was echter niet geheel duidelijk en het aangesproken uitzendbureau stelde dat het ongeval door eigen schuld van de werknemer was ontstaan. Het Hof oordeelde dat wanneer de precieze toedracht van het ongeval onduidelijk blijft, dat niet voor risico van de werknemer komt, maar van de werkgever, hetgeen ook geldt in de verhouding uitzendkracht en uitzendbureau.

Fleur Costa Baiôa is niet meer werkzaam bij Wieringa Advocaten. Indien u een vraag heeft naar aanleiding van deze blog dan kunt u zich wenden tot onderstaande contactpersoon van het praktijkgebied arbeidsrecht.

Vragen?